Jerzy Kałucki
Jestem bowiem poszukiwaczem kamienia filozoficznego, a ten przecież powinien być rzeczą prostą, a jednocześnie pełną magicznej mocy – jak zaklęcie[1] - tymi słowami Jerzy Kałucki określił swoją sztukę w rozmowie z Bożeną Kowalską. W jego obrazach najważniejsze są dwa wchodzące w nieustanny dialog przymioty: natura i geometria. Tak jak w świecie rzeczywistym, tak w rzeczywistości artystycznej Kałuckiego symbiotyczne powiązanie pomiędzy naturą i geometrią ujawnia kreacjonistyczny wpływ jednej na drugą. Ascetyczne środki wyrazu oraz zamknięte w geometrycznych konturach - niekiedy kontrastujące ze sobą -plamy barwne stają się centrum rodzącej się na obrazie historii tworzenia strukturalnej abstrakcyjnej formy, której dopełnienie zachodzi w umyśle odbiorcy.
1 Wypowiedź Jana Kałuckiego. Bożena Kowalska Przestrzenie Jerzego Kałuckiego, Warszawa 2006; s. 50.
