Mieczysław Janikowski

Geometria, kontur, czystość formy oraz idąca za tym potrzeba uczynienia spojrzenia czystym – są to kwestię, których nie sposób pominąć, chcąc zagłębić się w twórczości Mieczysława Janikowskiego. Niekończąca się transformacja form geometrycznych, przejście od ostrych zwartych struktur trójkątów i kwadratów do sensualnego owalu, koła i elipsy. Organiczność formy oraz próba uczynienia percepcji procesem iście cielesnym. Pozorna prostota wynikająca ze wspomnianych linearnych figur potęguję egzystencjalny oraz metafizyczny proces kontemplacji istotny również dla samego procesu twórczego artysty.