Andrzej Szewczyk

Dekonstrukcja malarstwa rozumianego według form klasycznych oraz pojęcia artysty jako kopisty natury. Odejście od klasycznej formy i środków malarskiego wyrazu, w których miejscu pojawiają się przedmioty niekonwencjonalne, oryginalne wcześniej w sztuce raczej nie spotykane. Malarstwu Andrzeja Szewczyka bliżej jest do rozumienia go jako wykładni filozoficznej otwierającej przed artystą nowe ścieżki i możliwości pracy twórczej oraz znaczenia artysty w świecie sztuki w ogóle, niż jako sztukę przedstawiania rzeczywistość i przedmiotu. Przedmiot, jeśli ma być ukazany jako obiekt artystyczny wtedy kluczowym zagadnieniem staje się dobór materiału.

Dla Szewczyka istotnym jest metaforyczne znaczenie materii jako nośnika sensualnych wartości kulturowych. Często używane przez niego materiały to drewno, ołów, stal i przedmioty niemalarskie takie jak łupiny orzechów, lustra, zeszyty czy mapy. W swych pracach w sposób pośredni nawiązuje do treści znanych z historii, literatury oraz tradycji historii sztuki aktualizując w ten sposób utarte schematy w nowej współczesnej rzeczywistości.