Jan Pamuła

Obraz jako miejsce – źródło, które umożliwia zobaczenie a tym samym uświadomienie sobie istnienia dwóch rzeczywistości: widzialne i niewidzialnej. Przedstawienie formy jest najważniejszym zadaniem artysty, a środkiem to umożliwiającym jest geometria pozwalająca na racjonalną i chłodną kontemplację.

Jan Pamuła jest artystą świadomy odpowiedzialności jaka ciąży na twórcy, próbującym dokonać reinterpretacji otaczającego każdego człowiek świata. Sztuka stanowi proces, w którym wraz z zwiększającą się świadomością materii, z którą pracuje przechodzi przemiany. Sam zauważa wyraźny moment załamania i przejścia od kompozycji metaforycznolirycznych do abstrakcyjnych. Rezygnuje z figuratywności na rzecz wręcz kosmicznej geometryzacji środków malarskiego wyrazu. Używane przez niego wyraziste barwy zamknięte w zgeometryzowanych konturach stanowią wyraz wewnętrznej ekspresji.