Magdalena Abakanowicz

Synteza malarstwa i rzeźby w miękkiej i organicznej formie. Odejście od klasycznie rozumianego gobelinu w stronę totalnej abstrakcji. Zrewolucjonizowanie sztuki poprzez użycie środków formalnych w sposób dotychczas wręcz niewyobrażalny. Magdalena Abakanowicz jako artystka totalna przekracza w swych pracach zakorzenione w tradycji granice sztuki. Nadaje nowy wymiar środkom wcześniej pojmowanym jako nie – malarskie i nie – rzeźbiarskie. W centrum tworzonej przez nią kosmogonii znajduje się człowiek. Początkowo najważniejszym staje się jego wnętrze – mikrokosmos, które ukazuje w skali makro w postaci barwnych abakanów. Następnie, rezygnując z barwy w kompozycjach rzeźbiarskich odchodzi od świadectw indywidualności jednostki skupiając się na poszukiwaniu jej miejsca we wszechświecie. Ukazuje samotność, odosobnienie, bezradność i traumę w rzeczywistości, w której to człowiek jest bezsilny wobec własnej ograniczającej go struktury biologicznej.