Oryginalność i indywidualizm stylu Alfreda Lenicy jest wynikiem połączenia surrealizmu, taszyzmu, informelu oraz drippingu. W jego pracach następuje zerwanie z przedstawieniem realnych przedmiotów na rzecz abstrakcyjnych jakby rosnących jedna na drugiej form osadzonych na równie nierealnym tle. Ów kumulacje nieregularnych struktur przypominających naturalne procesy zachodzące w przyrodzie nadają jego obrazom wręcz biologicznego charakteru.
W malarstwie szukał drogi ekspresji do wyrażenia przeżyć i emocji wynikających z powojennej traumy. Zestawia rzeczywistość widzianą oczami jego – jako artysty z rzeczywistością realną dając w ten sposób sobie i obiorcy dzieła możliwość nowego jej przeżywania, co czyni jego obrazy wieloznacznymi i wielowarstwowymi.
„Alfred Lenica 1899 – 1977” Muzeum Śląskie, Katowice, Polska
II Wystawa Sztuk Nowoczesnej, CBWA Zachęta, Warszawa, Polska