Tworzenie struktur o charakterze organicznym przy jednoczesnym czerpaniu inspiracji ze świata rzeczywistego i rzeczywistych przedmiotów zbudowanych rękoma człowieka z dóbr jakie daje mu natura. Intuicyjność w podejściu do aktu twórczego i uznaniu go za swego rodzaju zdarzenie uchwytne jedynie przez konkretny moment opisują proces kreacji dzieła Jadwigi Maziarskiej. Powstały w jego wyniku obraz jest efektem chwili objawienia jaką przeżywała artystka. Kobieca wrażliwość przejawiająca się właśnie w ów intuicyjnym podejściu do procesu twórczego wyróżnia Maziarską jako artystkę w świecie sztuki konstruktywistycznej zdominowanej przez fallocentryzm. Jej prace niekiedy przypominają powiększone preparaty biologiczne będące prototypem żywego organizmu.

Tworzone przez nią obrazy często cechowały się przestrzennością i wielowymiarowością, co było wynikiem nakładania na płótno wielu warstw farby, której tkanka często była modyfikowana poprzez wprowadzenie oryginalnych impostów, zgrubień czy żłobień.