Układ przestrzenny zasugerowany jedynie za pomocą koloru. Sukcesywne przejście od iluzyjności do aluzyjności. Abstrakcja, którą znaleźć można jedynie w umyśle artysty poszukującego formy dla władającej nim idei.

Na obrazach Stefana Gierowskiego  świat i starający się odnaleźć w nim swoje miejsce człowiek zostaje ujęty metaforycznie pod postacią quasi geometrycznych form. Płaszczyzny tworzonych przez niego obrazów można porównać do tkanki żywego organizmu, którego zmienność ujawnia się w nieustającej, acz usystematyzowanej relacji pomiędzy kolorami i otaczającymi je strukturami. Ów dzianie się konstytuuje każdy chociażby najmniejszy wykonany przez niego obraz dając świadectwo uporu i rozwagi towarzyszących artyście w próbie znalezienia odpowiedzi na pytanie o byt każdej indywidualnej jednostki.