MARIUSZ KRUK

W momencie zetknięcia się z czymś obcym, pierwszym uczuciem, które nas ogarnia, jest niepokój. Narastający, mimowolny lęk wynika z nieuchronnej konfrontacji z tym, co nierozpoznane. Przepełnieni strachem, który ogarnia zarówno umysł, jak i ciało, stajemy przed wyborem: możemy zignorować i wyprzeć doświadczenie obcości, albo podjąć próbę jego zrozumienia.

Choć ucieczka wydaje się bezpieczniejszym wyborem, to właśnie opuszczenie strefy komfortu otwiera drogę do prawdziwego poznania tajemnic rzeczywistości. Akt odwagi wiąże się z ryzykiem, ale często towarzyszy mu fascynacja – szczególnie wtedy, gdy nieznane przybiera piękną formę. Piękno pociąga nas głównie poprzez swój zmysłowy wymiar, dlatego podświadomie pragniemy nawiązać relację z atrakcyjnym przedmiotem czy istotą. Chcemy być blisko, obserwować, a jeśli to możliwe – fizycznie doświadczyć jego obecności. Z kolei, gdy napotkany obiekt nie wydaje się nam wizualnie atrakcyjny, znacznie rzadziej podejmujemy próbę interakcji. Wówczas możliwość dalszego poznania zostaje zablokowana – zarówno przez nasze uprzedzenia, jak i niechęć do wyjścia poza estetyczne przyzwyczajenia.

W twórczości Mariusza Kruka kategorie estetyczne jakimi są piękno i brzydota spotykają się na zasadzie naprzemienności, która występuje pomiędzy obecnością i zanikaniem; odsłonięciem a ukryciem. Piękno tkwiące w materii ujawnia swe oblicze w kształcie, fakturze i formie, jaką przybiera. Można odkryć je w porzuconym fragmencie blachy aluminiowej, kawałku drewna, czy znalezionych w szufladzie kilku kolorowych koralikach.

Kategoryzując i wartościując wszelkie napotkane przedmioty, w sposób radykalny trywializujemy i upraszczamy ich istnienie. Z tej perspektywy analiza piękna wyłącznie w odniesieniu do niego samego wydaje się pozbawiona sensu – stąd decyzja o rezygnacji z tytułu wystawy.

Kruk dąży do możliwie najpełniejszego obiektywizowania spojrzenia na przedmiot. Wydobywając na pierwszy plan prostotę jego obecności, nadaje mu prawo do istnienia na wielu poziomach znaczeniowych. Wzniosłość, której poszukuje, ukryta jest właśnie w prostocie – to ona zbliża do zrozumienia sensu samego bycia.

Przedmioty, pozbawione zewnętrznych konotacji, mogą funkcjonować autonomicznie – rezonując jako niezależne byty, których jedynym zadaniem jest manifestowanie wewnętrznych idei. To one stanowią główne źródło inspiracji Kruka. Odchodząc od interpretowania rzeczywistości jako zbioru form przypisanych do określonych wartości i kontekstów, artysta tworzy dla odbiorcy przestrzeń, w której możliwe staje się „czyste” spojrzenie – uwolnione od narzuconych ram i oczekiwań.

Na drugiej indywidualnej wystawie Mariusza Kruka w MOLSKI gallery prezentujemy kilkanaście charakterystycznych dla twórczości artysty obiektów malarskich oraz prace na papierze. Zebrane dzieła, powstałe w latach 2017 – 2024, to prowokacja do dostrzeżenia pierwotnego piękna  zwykłego przedmiotu.

wystawa: 20.04. – 18.05.2024
wernisaż: 19.04.2024 godz. 18:00

MOLSKI gallery
Aleja Wielkopolska 65A
60-603 Poznań