Stanisław Fijałkowski
Stymulacja wyobraźni widza, odejście od aluzyjności w stronę sugestywności. Tworzenie historii, które nieustannie trwają i mogą mieć nieskończenie wiele przez nikogo jeszcze odkrytych zakończeń. Dla Stanisława Fijałkowskiego jedną z najciekawszych dróg jaką dawało mu praktykowanie informelu, była możliwość wykorzystania środków ekspresji w sposób symboliczny. Umieszczanie w rzeczywistości obrazowej abstrakcyjnych form stawało się konieczne jedynie wtedy, kiedy miały one wnosić do dzieła dodatkowe ukryte treści nadające mu pożądany sens. Poprzez inteligentne ascetyczne posługiwanie się tylko tymi środkami artystycznego wyrazu uznanymi przez artystę za niezbędne - tworzył dzieła spokojne i harmonijne, a jednocześnie ekspresyjne i emocjonalne. Uzyskany efekt był wynikiem korzystania z chłodnej palety barw z domieszką nagle pojawiającej się agresywnej czerni.
Biennale w Wenecji, Wenecja, Włochy
