Dobkowski
Zielenie, czerwienie, żółcienie i błękity to kolory dominujące w twórczości Jana Dobkowskiego, którego droga rozwoju artystycznego zasługuje na szczególne uznanie i uwagę. W jego kompozycjach erotycznych przenikają się różne multiplikacje części ciała człowieka - zarówno kobiety jak i mężczyzny. Dyzmorfizm nie jest rzeczą umniejszającą seksualnemu charakterowi tworzonych przez niego obrazów. Istoty Dobkowskiego jawią się jako wizualizacja hedonizmu wynikającego z jedności, jaką tworzą ciała dwóch pożądających się osób. W cyklu obrazów symultanicznych artysta wzbogaca stworzoną przez siebie kosmogonię o własne doświadczenia, sięgając do budujących jego egzystencję trzech wymiarów: przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Porzuca sylwetowy charakter plamy barwnej kładzionej płasko na płótnie na rzecz ogarniającej całą płaszczyznę linii. Ów linia ma stanowić wyraz akceptacji dla ciągłości i jedności życia. Jego prace choć rozbieżne pod względem stosowanych form malarskiego wyrazu znajdują wspólne źródło w postaci człowieka - w jego ciele oraz physis.
„Czyszczenie dywanów”, Muzeum Sztuki, Łódź, Polska
„Polska Sztuka Współczesna”, Muzeum Narodowe, Wrocław, Polska
X Międzynarodowe Biennale Sztuki, Menton, Francja
