Tomek Kawiak

Manifest, akcja, działanie, oryginalność, fetysz. Patrzenie z nadzieją w przyszłość i próba wskrzeszenia wiary w drugiego człowieka niewątpliwie charakteryzują twórczość Tomka Kawiaka. Dla Kawiaka właściwością sztuki nie jest tylko wartość estetyczna, lecz także, a w zasadzie przede wszystkim jej funkcja reprezentacyjna mająca na celu swego rodzaju wybudzenie ludzi z amoku codzienności i zwrócenie ich uwagi na sprawy nadrzędne budujące ich człowieczeństwo. Materią, w której się realizuje  jako artysta oprócz wspominanych aktów performatywnych jest przede wszystkim rzeźba. Nie jest to jednak rzeźba rozumiana jako jednostkowy wynik aktu twórczego, lecz multiplikacja tej samej formy poddanej delikatnej wyrazowej deformacji. Tworzone przez niego kompozycje takie jak cegły czy dżinsy znajdują się niemalże na całym świecie i stanowią niekończący się przypominający rodzaj cyklu dialog artysty z rzeczywistością. W swoich pracach często używa przedmiotów niemalarskich tj. szczotki, koce azbestowe, ostrza, łańcuchy i liny.