Jan Tarasin

Obrazy Jana Tarasina są niczym historia, do której opowiedzenia nie zostało użyte ani jedno słowo. Kluczem umożliwiającym jej odczytanie jest recepcja za pomocą zmysłów. Ów sprawności nabiera odbiorca w trakcie każdego kontaktu z naturą, która stanowiła dla artysty jedno z najważniejszych źródeł malarskiej inspiracji. Pozyskiwane z niej formy ukazywał na obrazie jakby odbite w krzywym zwierciadle, z jednej strony nawiązując do otaczającej człowieka rzeczywistość, a z drugiej ją dekonstruując.

Tarasin opisuje świat językiem wciąż zmieniających się znaków i symboli, by uchwycić jego zmienność i niejednostajność. Nieregularność konturu i niekiedy zacierająca się geometria przedmiotu jak i obrazu konstruują jego nieregularny rytm wynikający z głębi jego wielowarstwowości. Rzeczywistość ukazana przez Tarasina ujawnia możliwość wielości jej interpretacji, zróżnicowanej percepcji i możliwych dróg wiodących do końca jej procesu zachodzącego na płaszczyźnie realnej - obrazowej oraz w umyśle widza.